“Alles of niks“

Nabeschouwing Tour de la Semois en GP Isbergues

De kortste meerdaagse die er is. Twee ritten, twee dagen. Vrijdag en zaterdag stonden in het teken van Tour de la Semois. En regen. Heel veel regen. Het was ook de natste meerdaagse in tijden. Op vrijdag werd er gereden van en naar Vresse-sur-Semois. In de rit van 110 km over heel wat lastige heuvels kozen zes rensters al vroeg het hazenpad, met daarbij Femke Gerritse. Lang hielden zij stand, maar op 10 km van de streep was het gedaan. Toch een sprint? Zou je denken. Maar de finale had nog een verrassing in petto. Op de steile klim die volgde bleven alleen de sterksten over. Mischa zat mee. Met z’n zessen duiken ze op de finish af. Ze gaan het halen. Een vlakke aankomst. Normaal niet Mies haar ding. Maar ze flikt het. Weer! Ze verslaat in de sprint de rappe Italiaanse Maria Giulia Confalonieri en is automatisch leidster. Haar 3e overwinning in 2 weken tijd. “Ik weet niet wat ik gegeten heb, maar dit is wel bizar.”

Nog 1 dag. Nog 1 rit. Ze staat met 1 been al op het eindpodium. Zaterdag liggen 113 km en vier seconden tussen winst en verlies. Wederom in de stromende regen. Mischa hoeft geen trap te veel te doen. Ze is omsingeld door Femke, Nicole, Pien en Quinty die er alles aan doen haar trui te verdedigen. Op de streep liggen nog bonificatieseconden. 10, 6 en 4 voor de nummers 1, 2 en 3. Als er geen kopgroep zonder belangen wegrijdt hangt alles af van de finish. Parkhotel controleert de boel, maar een kopgroep komt nooit echt weg. Simpel afwachten wilde Mischa niet. “Als de koers niet zwaar genoeg is en het aankomt op een sprint ga ik in principe niet van Confalonieri winnen. Op de laatste klim wilde ik nog een aanval doen 300 meter voor de top, maar wel met een kleine reserve voor als ik zou worden teruggepakt.”

Het lukt. Ze is los. Ze kan de finish al ruiken. Nog 2 kleine klimmetjes en dan is ze er. “In de laatste kilometer had ik nog tien seconden. Toen was het alles of niks. Geen reserves meer, gewoon volle bak gaan” De laatste 500 meter lopen omhoog, in het nadeel van Mischa. Nog 100 meter. Het is Wiebes die als eerste voorbijflitst. De nummer twee in haar wiel. Mischa zit stuk maar kan nog 3e worden. Nog een klein stukje. Nog heel even. Confalonieri komt erlangs en Mischa wordt 4e. “Ik dacht echt ****! Zo jammer. Die meiden hebben het echt super goed gedaan door mij de hele dag uit de problemen te houden en op kop te rijden. Ik baal heel erg dat ik uiteindelijk niet die gele trui win.” Confalonieri eindigt voor Mischa en pakt met haar 3e plek 4 seconden terug, waardoor ze het eindklassement wint. Het is zuur, heel zuur voor Parkhotel. Aan de andere kant gaat het team wel naar huis met ritwinst, het groen en het wit.

Op zondag eindigt de GP Isbergues in een sprint gewonnen door Chiara Consonni. Nog zo’n rappe Italiaanse die er met de buit vandoor gaat. Kirstie eindigt net buiten de top 10 voor Parkhotel Valkenburg.

Uitslag Tour de la Semois (eindklassement)
2. Mischa (puntentrui en beste jongere)
17. Quinty
36. Nicole
52. Femke

Uitslag GP Isbergues
11. Kirstie
28. Marith
83. Leonie
99. Belle

✍️ Esther van Veen
📸 Arnoud Guillaume / Alain Coenen ... Lees meerLees minder

"Een leerzame dag"

Nabeschouwing GP Wallonie

Een winnares uit de Benelux? Dat was de vraag. Met voornamelijk rensters uit de lage landen was die kans vrij groot. Evenals de kans op regen. Zodra de koers geopend was, gingen ook de hemelsluizen open. Het was het teken voor Parkhotel Valkenburg om voorin te blijven.

Kirstie: “We wilden geen risico’s lopen door achterin te zitten. Richting de eerste klim zaten we allemaal voorin.” Het tempo lag hoog, want hier kon wel eens de eerste slag gaan vallen. Het was Quinty die de gashendel opendraaide vooraan. En dat was te merken achterin. Eenmaal over de top lag het peloton in stukken en waren zo’n 30 rensters gelost. “Helaas viel het daarna stil. Het parcours bleef daarna een tijd lang vlak en toen kwam alles weer bij elkaar.”

Het was wachten op het vuurwerk richting de finale. Met de Tienne aux Pierres, een heuvel van 3 km à 5,2%, op 15 km van de meet weet je genoeg. Een cruciaal moment. Op de klim rijdt een kopgroep weg met Yara Kastelijn, Julie De Wilde, Justine Ghekiere, Nicole Frain, Kirstie van Haaften en Rachel Neylan. Later sloten Anya Louw, Fien Masure, Eva van Agt en Quinty Schoens hierbij aan. De 10-koppige kopgroep was los. Onderweg naar Namen regent het aanvallen in de stromende regen. Maar iedereen is bij de pinken. De Citadel van Namen ging voor de beslissing zorgen. De finish was boven op de klim van 3 km. Justine Ghekiere leek het te gaan halen, maar in de allerlaatste bocht schoot ze uit haar klikpedaal. Het was ploeggenote Julie de Wilde die de zege binnen het team hield. Ghekiere werd 2e en Yara Kastelijn maakte het podium compleet. 1,2,3 voor Plantur-Pura. Het was feest in het Belgische kamp.

Parkhotel Valkenburg had 3 rensters in de top tien, maar helaas niemand op het podium. “Dat is balen want daar kwamen we voor. We halen hier veel leermomenten uit. In de finale waren we te gefocust op de meiden van Plantur-Pura en vergaten we ons eigen plan te trekken. We hadden het wellicht beter uit kunnen spelen.”

Maarja, da’s altijd achteraf. En achteraf is mooi wonen, zou Tom Dumoulin gezegd hebben. Je doet er niks aan. Het zet je weer op scherp. Je neemt het mee en je leert ervan. Op naar de volgende! En die is morgen alweer.

Uitslag GP Wallonie
5. Kirstie
6. Nicole
9. Quinty
12. Femke Gerritse
42. Lieke Nooijen
52. Pien Limpens

✍️ Esther van Veen
📸 Xavier Pereyron / Naningo DB ... Lees meerLees minder