Nabeschouwing Simac Ladies Tour
DEZE IS VOOR HET TEAM
De Simac Ladies Tour. Vooraf schreef ik nog: het is misschien wel de mooiste rittenkoers van Nederlandse bodem. Na afgelopen week weet ik genoeg. Deze editie hoort thuis in het rijtje van mooiste meerdaagses voor Parkhotel Valkenburg. De 24e editie begon alleen niet zo mooi. In Flevoland. In de openingsetappe op dinsdag was het nerveus. Open polders, wind in de zij, dat kon maar 1 ding betekenen: Waaieeeerrrsss! En helaas ook valpartijen. Femke Markus kuste het asfalt zo hard dat ze gelijk door kon naar de tandarts voor paar nieuwe tanden. Het peloton lag ondertussen al uit elkaar. Mischa zat in de eerste groep van zo’n 20 rensters die gelijk een voorsprong nam op de rest. Het begin van een goed eindklassement. Ook voor Lorena Wiebes. Ze won de sprint en pakte de leiding.
Woensdag was gehaktdag. Wiebes maakte wederom gehakt van de concurrentie in de sprint. Donderdag was weggeefdag. Niet Wiebes maar ploeggenote Charlotte Kool mocht juichen. Normaal gesproken de laatste vrouw in de sprinttrein van Wiebes, maar nu waren de rollen omgedraaid. Op naar vrijdag. De koninginnenrit. Klimmen in Limburg. Sommige keken er naar uit, terwijl bij anderen het angstzweet al in de koersbroek stond. Zo ook bij Kirstie. Het liep niet. Waarom toch? “Vooraf had ik me suf getraind. Dagen van lange trainingen met blokken.” Met twijfels en frustraties als resultaat. Waar blijven die goede benen toch? Ze trok aan de bel bij trainer Leon Burger, of ze misschien in zijn woonplaats in Spanje lagen? Maak je geen zorgen. Vertrouw op je basis, waren zijn woorden. Het klonk bijna als het Spaanse credo: Mañana, mañana. Lukt het vandaag niet, morgen is er weer een nieuwe dag.
Kirstie: “Ik was zo zenuwachtig. Ik wilde het zo graag tot een goed einde brengen. Nadat de vlag naar beneden ging moest ik demarreren om zo snel mogelijk punten te pakken.” Alleen makkelijk was dat niet, want Maëlle Grossetete wint de eerste bergsprint en zit Kirstie op de hielen. Ondertussen regent het aanvallen in de heuvels rondom Arnhem. Na vijf dagen koers doet de Posbank het peloton pijn. Even valt het stil. Het moment voor Kirstie om te gaan want de 2e bergsprint nadert. Ze perst er een tijdrit van 4km uit om als eerste boven te komen. Ze pakt ‘m. Haar voorsprong is genoeg voor de bollen. Door de oortjes juicht ploegleider Ray: “Je hebt ‘m!”
Niet te vroeg juichen denkt Kirstie want ik moet nog wel finishen. Of eigenlijk overleven. Na al dat aanvallen is uitrijden makkelijker gezegd dan gedaan. Iemand die nog wel fris zit is Mischa. Maar ze zit in tweestrijd. Ga ik voor safe en blijf ik bij Julie? Of ga ik all-in? Ze valt aan. Ze krijgt een goede Italiaanse met zich mee. Het duo pakt een handvol seconden. De kilometers tikken weg. 6,5,4,3. De weg duikt naar beneden. Nog steeds vooruit. Het is nu alles of niks. Ze pokert. De Italiaanse op kop in de laatste kilometer. Normaal rapper dan Mischa. Maar vandaag is haar dag. Ze wint de rit, de jongerentrui en Kirstie finisht als de nieuwe bergkoningin van Nederland.
Mischa: “Ik wilde zo graag dit jaar een overwinning binnenhalen voor de ploeg. Ook omdat ik wegga na dit seizoen. Deze is echt voor het team. Dat ik dit doe in een WorldTour wedstrijd had ik niet durven dromen.” Haar ouders, hond en teamgenoten Anne, Julia, Sofie en Gerrie die kwamen kijken maken het feestje compleet. Allemaal staan ze op het podium. Hoe mooi kan koersen zijn.
Uitslag Simac Ladies Tour eindklassement
6. Mischa (en beste jongere)
25. Quinty
54. Kirstie (en bergkoningin)
FOTOGALLERIJ