Nabeschouwing Tour de France Femmes

TOUR DE FRANCE FEM(KES)

Ga er even goed voor zitten. Dit is de langste nabeschouwing die er is. Want waar moet ik beginnen? Bij de bollen van Fem? De bollen van die andere Fem? De salto mortale van Anne? De mediastorm over Nicole? De triatlete die ik geen triatleet meer mag noemen? Mischa die Alpencols bedwingt alsof ze traint op de Posbank? Ray die een handtekening zet onder zijn eigen rennersfoto van ver voor de oorlog? (Met veel meer haar). De grootste supporter die er bestaat Bart heet? Hij kan zo mee in de tourkaravaan, maar zit toch liever bij ons achter het stuur. Om maar wat op te noemen. Wat een week. Het was een rollercoaster dat begon op een ontzettend hoogtepunt, zoals elke achtbaan ook bovenaan begint.
 
Starten onder de Eiffeltoren richting het beroemde circuit op de Champs-Élysées, met 24 teams en 144 rensters. Er was één bergsprint, één kans op de bollen. Femke Markus had een plan. Rustig blijven. Focus op dat ene doel. Pas op 62,4 km gaat het om dat roodwitte truitje. Net daarvoor rijdt ze weg met paar anderen. Het peloton daarachter op hol geslagen. Fem springt weg bij haar medevluchters. Ze is los. Het peloton te laat. Ze pakt ‘m. Bolle Fem. Amper 20 km daarna pakt Wiebes de etappe, het geel en het groen. Nog nooit heb ik ploegleider Raymond Rol zo zien glunderen. Ja toch wel. In China en op het NK in 2019. Zijn meiden. Oud of nieuw. Het maakt allemaal niet uit. Vandaag is van Parkhotel.
 
Van het hoogste punt gelijk naar het dieptepunt. Het is chaos in de 2e rit van Meaux naar Provins. Het regent valpartijen. Vooraan, achteraan, links, rechts. Even niet opletten en je ligt erbij. Anne en Nicole komen terug van een kwak tegen het asfalt. Vol gas achter de volgwagen knallen ze terug naar het peloton. Met 63 aan het uur steekt Anne haar neus in de wind. Nicole in haar wiel. Nog een klein stukje. Doorbeuken. En dan. Crash! Het dieptepunt van deze Tour. En daar laat ik het bij.
 
Dag drie. Missie? De bollen in het team houden. Femke Gerritse neemt het stokje over van Femke Markus. Deze etappe is op haar lijf geschreven. Korte pittige klimmetjes is helemaal Gerrie haar ding. Dat ding doet ze zo goed, dat ze genoeg punten voorsprong neemt op de rest. Op het podium staat weer Femke. Femke Gerritse. De renster uit Rosmalen kan je altijd wakker maken voor een Bossche bol. Vanaf vandaag dus ook voor rode bollen.

Halverwege alweer. Etappe vier. Of beter gezegd, we breken de week even lekker doormidden met een voorjaarsklassieker. Een mini Strade Bianche. Het was stofhappen van Troyes naar Bar-sur-Aube. Lekke banden en nog eens lekke banden. Mischa handhaaft zich knap in de eerste groep. Is dit een opmaat naar meer? Dag vijf zal het antwoord nog niet geven. In de langste rit wordt het een massasprint in Saint-Dié-des-Vosges. In etappe zes weten we wellicht meer hoe het met de vorm van Mischa is gesteld. Een mooie overgangsetappe naar het zware slotweekend in de Vogezen. Femke Gerritse is nog steeds trotse bollendraagster, maar ook deze dag is spannend voor haar. Kan ze ‘m houden? Genoeg kapers op de kust. Het team vecht voor elke punt van Gerrie en doet dat met succes.

Tijd voor de koninginnenrit van deze Tour. Een prachtige etappe over drie cols van eerste categorie. Loodzwaar! Een uitputtingsslag van kilometer nul tot en met 127. Een voor een druppelen ze binnen. Met de benen van Mischa zit het wel snor. Ze finisht knap als 33e in de uitslag. Ook Quinty Schoens laat zich zien. De triatlete die het fietsen er ‘eventjes’ naast doet, rolt binnen in de top 50 van de dag. Femke Gerritse geeft de bollentrui door aan klimgeit Demi Vollering, maar heeft vijf intense dagen geleefd op een roodwitte wolk. Dat niemand haar meer afpakt.

 
De slotrit. Het klapstuk van de Tour is daar. De Super Planche des Belles Filles. Mischa staat voor vertrek 2e in het jongerenklassement. Kan ze het Shirin van Anrooij nog moeilijk maken? Ik rij met verzorgster Melanie Tabak mee naar boven. Door de mensenmassa heen. Zoveel publiek heb ik nog nooit gezien. Mel geniet zo van het moment dat de motor afslaat op het steilste stuk. Een hellingproef van 24%. Geen rijexamen kan hier tegenop. De druk van zoveel toeschouwers ook niet. Ze slaagt met staande ovatie.
 
Dan is het wachten. Wachten op de eerste. Annemiek is op komst. Ongekend hoe hard zij bergop fietst. Dan komt Demi. Dan de top vijf, top tien, top twintig. Ik zie uitgewrongen rensters, bleke gezichten, holle ogen, lijven wit van het zout. Daar is Mischa. In haar spoor volgt Quinty. Femke Markus komt voorbij en ook Femke Gerritse finisht. Kotsmisselijk want ze had tijdens de klim een ‘bvo-tje’, biertje voor onderweg gekregen. Ook dat kan alleen in de Tour. En zo vergeet ik nog honderd dingen op te noemen. Maar dan kan ik beter een boek gaan schrijven. Het was een onvergetelijke week. Voor de rensters, begeleiding, familie en vrienden langs de kant. Dank jullie wel! Voor even had ik weer renster willen zijn.

 

FOTOGALLERIJ